بهانه

سلام.

فردا آغاز دهه فجر هست. این متنم ربطی به مناسبتش نداره.

یادمه وقتی ما دانش آموز بودیم مخصوصا توی دوره ی راهنمایی همه ی بچه ها به این دهه که میرسیدیم به تکاپو می افتادند. کلاس تمیز می کردیم. تزئین می کردیم. کلی جشنواره راه می انداختیم. یه سری میرفتند سرود ، یه سری می رفتند نمایش. یه سری میرفتند سراغ مسابقات ورزشی. همه هم به مدیریت و هزینه خود بچه ها بود و نظارت پرورشی و مدیر و ناظم. خلاصه یادمه که جو پویایی بود. ولی الان از این خبرها نیست. به نظرم تجربه همچین مسائلی برای خود بچه ها میتونه خیلی آموزنده در هر زمینه ای باشه. یعنی آموزش به همراه کار فرهنگی. حتی آموزش مدیریت به بچه ها داده میشد. مدارس فقط نباید آموزش دروس باشه. همان که از قدیم می گفتند درستتره یعنی تعلیم و تربیت. ولی امروزه فقط تعلیم هست. نمی دانم. شاید من اشتباه می کنم. ولی خاطرات اون دوران هنوز برام شیرینه. کاری که امروزه کم انجام میشه. یعنی خاطره سازی. خاطرات شیرین.

گاهی بهانه های تاریخی میتونه کمک کننده باشه در راستای مسائل کمک آموزشی و پرورشی. آموزش خلاقیت به نظرم خیلی وقتها مغفول واقع میشه. امروزه یک کارهایی می کنند مثل انتخابات شورای دانش آموزی ولی به نظرم به سرانجام مطلوب نمیرسه و همه به چشم بازی بهش نگاه می کنند. شاید مشوق هایی که برای همکاری لازمه ، کافی نیست.