نامه ای برای سارا

من در کنج کافه ای دنج

میان افسون خنده های مستانه فنچ های عاشق

تنهای تنهای غمگین

خیره به فنجانی سفید

پر از تلخی قهوه ای که دوست داشتی

به دنبال رد بوسه ات هستم

بر لب فنجانی که دوست داشتی

تا بوسه زنم بر جای بوسه ات

هر چه میخواهد تلخ باشد

حتی به تلخی روزگار

اینجا ، در زندگی...

جای تو چقدر خالیست

ای بیوفای نیمه راه عزیز

سارای برای همه عزیز

پ ن: بد برداشت نکنید. قضاوت هم ممنوع

این شعر را قراره توی رمانی که دارم می نویسم ، لحاظ کنم. ولی داستان گیر کرده و جلو نمیره.